“Toen ik terug naar Roemenië ging voelde het als thuiskomen!”

Europees Vrijwilligerswerk in Constanta, Roemenië

Lindsay heeft de afgelopen jaren meerdere buitenlandervaringen opgedaan, die stapje voor stapje geleid hebben tot haar vrijwilligerswerk in Roemenië. Het begon allemaal met een jongerenuitwisseling in Bant, waarover je ook op onze website kunt lezen.

“Omdat ik licht verstandelijk beperkt ben kon ik niet meteen Europees Vrijwilligerswerk doen, maar heb ik het samen met Chris van Rock Solid Foundation langzaam opgebouwd. Na de jongerenuitwisseling ben ik daarom in 2015 eerst drie weken naar Roemenië geweest, waar duidelijk werd dat ik ook voor langere tijd vrijwilligerswerk kon doen! Daar was ik natuurlijk heel blij mee. Vooral omdat ik toen voor drie maanden terug kon naar dezelfde plek, dat voelde echt als thuiskomen.”

Constanta

“Eigenlijk wilde ik graag vrijwilligerswerk doen in Zweden, maar Rock Solid had connecties in Roemenië. Die organisatie (ADAPTO) was niet zo groot, dus dat was perfect voor mij. En dus ging ik naar Roemenië, naar Constanta. Dat is een stad aan de Zwarte Zee en vooral in de zomer is het er echt heerlijk!

Maar natuurlijk was ik er vooral om te werken. In de drie maanden dat ik in 2016 in Roemenië was werkte ik voor drie verschillende organisaties. Ik gaf Engels les en dansles, aan kinderen en jongeren tot ongeveer 30 jaar. Sommige van hen hadden autisme of een andere licht verstandelijke beperking, maar sommigen ook niet. Ook heb ik voor hen een eigen choreografie gemaakt, die ze aan vrienden en familie hebben laten zien.”

Nieuwe vrienden, nieuwe ik

“Nu ik terug ben in Nederland mis ik Roemenië echt heel erg. Het was heel makkelijk om nieuwe vrienden te maken daar en iedereen is open en gastvrij, ook al zijn ze best arm. Het is een heel mooi land, ik ben er echt verliefd op geworden. Ook mis ik mici, een soort gehaktstaafjes die Roemen vaak eten met mosterd. Ze eten ook vaak mamaliga, het liefst voor ontbijt en lunch én avondeten, maar dat mis ik helemaal niet! Dat is een soort maïspap, echt niet lekker.

Wat ik ook niet mis is het delen van mijn kamer met een begeleider. Het was wel heel fijn dat zij er was, vooral omdat ze me kon helpen met de Roemeense taal en wat andere dingen. Maar soms deed ik alles alleen, en dat is wat ik graag wilde. Ik heb zelfs alleen het vliegtuig genomen! Europees Vrijwilligerswerk heeft me veel zelfstandiger gemaakt en uit mijn comfortzone getrokken.”