Het was niet de eerste keer dat Merel in haar eentje op taalcursus ging, dus dat haar kennis van het Spaans met grote sprongen vooruit zou gaan wist ze. Dat ze in die twee weken ook zo veel andere dingen zou leren, dat verraste haar wel.

Een Spaans leven voor even

“Het ritme in Spanje is heel anders dan in Nederland. Na de les ging ik uitgebreid lunchen – met tapas, uiteraard – en daarna deed ik een culturele activiteit, samen met een paar medecursisten of alleen. Ik had immers twee weken de tijd, dus waarom zou ik me haasten? Rond vier uur ’s middags ging ik naar een café, mijn “stamcafé”, waar ik mijn huiswerk deed. Ik bestelde daar elke dag hetzelfde: een café con leche met een heerlijk stuk carrot cake. Tegen acht uur werd het dan tijd om te bedenken waar en wat ik ’s avonds zou eten. Dat Spaanse ritme had ik al na een paar dagen te pakken en ik vond het heerlijk. Zo relaxed!”

Je bent niet alleen

“Een taal leren in het buitenland geeft veel energie. Niet alleen omdat je de taal écht leert spreken – zoals ze op straat gesproken wordt, niet zoals ze in de boeken staat – maar ook omdat je een beetje buiten je comfortzone bent. Een beetje maar, want een taalcursus geeft genoeg structuur aan je dag en je bent niet alleen. Vanaf dag één trok ik veel op met andere cursisten. Iedereen vond het vanzelfsprekend dat we samen leuke dingen gingen doen en we hielpen elkaar als het nodig was. In slechts twee weken tijd hebben we zo’n goede band opgebouwd, dat we elkaar nog steeds wel eens opzoeken.”\

“Het is soms best makkelijk om Nederlanders te zien als gesloten en haastige wezens, opgeslokt in hun telefoon terwijl je ze chagrijnig naar hun werk ziet banjeren. Dat is heel anders in Spanje! Daar zag ik hoe open en behulpzaam mensen kunnen zijn; vrienden en familie komen elke dag wel (zonder afspraak!) over de vloer. ‘O ja, mensen zijn wél leuk.’ Dat idee.”

Wil jij ook een taalcursus volgen in het buitenland? Lees hier hoe je dat aanpakt!